บทที่ 1340

แม้ว่าชุดเกราะของเธอจะเต็มไปด้วยรอยร้าว แต่เธอก็ยังไม่อยากถูกดูแคลน และโดนชายคนนี้เยาะเย้ย! “โจวเชียนหยุน เธอเป็นอะไรไป?” เสียงของเย่เหวินหมิงดังขึ้นเหนือหัวของเธอ “ฉัน...” เธอพยายามบอกว่าตัวเองไม่เป็นอะไร แต่เธอแทบจะกัดลิ้นตัวเองขณะพูดออกมา ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อยขณะที่เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดออกมาจากหน้าผากของเธอ และไหลลงมาอาบข้างแก้ม ใบหน้าของเธอขาวซีดจนไร้สีรวมถึงริมฝีปากของเธอก็ด้วย “ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล!” เย่เหวินหมิงกล่าว เขาเห็นเธอเจ็บแบบนี้มากกว่าหนึ่งครั้งแล้ว! เขาจับแขนเธอไว้ขณะพูดโดยไม่ได้จับไว้แรงเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว และท่าทางการจับก็ระมัดระวังราวกับกลัวเธอเจ็บ “ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากไปโรงพยาบาล” โจวเชียนหยุนกล่าว “ทำไมถึงไม่อยากไปโรงพยาบาล? ทำไมต้องทำเป็นเข้มแข็งด้วย?” เย่เหวินหมิงถามอย่างขุ่นเคือง โจวเชียนหยุนพูดขึ้นมาอย่างยากลำบากหลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ “คุณกลายเป็นคน... เห็นอกเห็นใจคนอื่นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? การที่ฉันเจ็บปวดเจียนตาย... ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการหรอกเหรอ? หนี้ที่พ่อสร้าง ลูกสาวต้องชดใช้ เป็นคุณไม่ใช่เหรอ... ที่เรียกร้องให้ฉันชดใช้หนี้แทนพ่อ?” ใบหน้าขอ