บทที่ 1353

“จริงเหรอ?” อี้จิ่นหลียิ้มพลางจับหลิงอี้หรานให้นั่งบนตักเขา เธอร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ และใช้แขนโอบรอบคอเขาไว้อย่างไม่รู้ตัว “เธอเป็นห่วงฉันแค่ไหน?” ใบหน้าเขาขยับมาใกล้เธอ และดวงตาสวยทรงเสน่ห์ของเขาก็มองเธออย่างรักใคร่และอ่อนโยน ดวงตาของเขาเหมือนกับทะเลสาบบนภูเขาในฤดูใบไม้ผลิ และเธอก็จมลงไปในนั้นอย่างช่วยไม่ได้ เธอหน้าแดงเล็กน้อยและพูดว่า “ฉัน… ฉันจะเตรียมวันเกิดของคุณให้ดี นอกจากนั้นฉันมีของขวัญในใจที่จะให้คุณแล้ว ตอนฉันเอาให้คุณจะบอกไม่ชอบไม่ได้นะคะ” ขนตาของเขาขยับเล็กน้อย “ไม่ว่าเธอจะให้อะไรฉัน ฉันไม่มีทางไม่ชอบหรอก แต่วันเกิดฉัน…” เขาลังเลเล็กน้อย “ฉันไม่อยากให้มีคนอื่นอยู่ที่นั่นด้วย มีแค่เราสองคนได้ไหม?” เธอตะลึงเล็กน้อย “แค่เราสองคนเหรอคะ?” “ใช่ ฉันไม่อยากให้มีคนอื่นในวันเกิดตัวเอง” เขาพึมพำด้วยประกายความหม่นหมองในดวงตา “ทำไมล่ะคะ?” เธออดไม่ได้ที่จะถาม โดยไม่ได้ปล่อยผ่านความหม่นหมองในดวงตาของเขาไป เขาเม้มปากบางเข้าหากัน และฝังหน้าลงไปในคอของเธอ เธอสัมผัสได้เลยว่าลมหายใจของเขาหนักอึ้งยิ่งขึ้น ราวกับมีบางอย่างที่หนักหนาซ่อนอยู่ในหัวใจของเขา “จินคะ ตอนนี้เราแต่งงานกัน