บทที่ 1385

ทันทีที่โจวเชียนหยุนวางสาย เธอก็รีบออกจากโรงพยาบาลและนั่งรถแท็กซี่ไปยังร้านอาหารที่ว่า เมื่อมาถึงร้านอาหาร โจวเชียนหยุนก็ไปยังห้องส่วนตัวที่คงจื่ออินพูดถึง ในทันทีที่เธอผลักประตูเข้าไป เธอก็เห็นนายท่านและคุณนายคง คงจื่ออิน และอาหยันน้อยอยู่ในห้องนั้น มีหลายคนที่ดูเหมือนลูกสมุนของตระกูลคงยืนอยู่รอบ ๆ ด้วยท่าทางที่แค่มองก็รู้สึกว่าถูกคุกคาม อาหยันน้อยนั่งอยู่ที่โต๊ะ มีอาหารอร่อย ๆ และของเล่นมากมายอยู่บนนั้น แต่เจ้าตัวเล็กไม่ได้แตะต้องพวกมัน และนั่งเงียบ ๆ เท่านั้น ในทันทีที่เห็นโจวเชียนหยุนรอยยิ้มก็ปรากฏออกมาบนใบหน้าไม่มีความสุขของเขา เขารีบกระโดดลงจากเก้าอี้แล้ววิ่งไปหาโจวเชียนหยุน “แม่ฮะ!” โจวเชียนหยุนกอดลูกชายไว้และตรวจดูว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนก่อนจะรู้สึกโล่งอก “โอเค แม่มาแล้ว! เรากลับบ้านกันเถอะ” “แต่พวกเขาบอกว่าที่พาผมมาที่นี่ก็เพื่อรอพ่อครับ!” อาหยันน้อยพึมพำ เขาตามคนพวกนี้มาเพราะต้องการเจอพ่อของเขา ครั้งก่อนที่ไปสวนสนุกด้วยกัน เขาดันหลับไประหว่างทางกลับบ้านเลยไม่ได้บอกลาพ่อเลย และนั่นทำให้เขาเสียดายมาจนถึงตอนนี้ โจวเชียนหยุนกัดริมฝีปากเล็กน้อย “ทำไมเราไม่ไปหาพ่อกันท