บทที่ 1386

“โจวเชียนหยุน เธอคิดผิดแล้วล่ะที่พูดแบบนั้น” คงจื่ออินจิบชาขณะนั่งอยู่ตรงโต๊ะ “เธอไม่รู้สึกละอายใจที่โกหกต่อหน้าเด็กเลยเหรอ? เธออิจฉาที่ฉันคบกับเย่เหวินหมิง เธอเลยจงใจผลักฉันลงบันได เธออยากให้ฉันกับลูกในท้องตาย แต่ฉันแข็งแกร่งจนรอดมาได้ ส่วนลูกในท้อง น่าสงสารที่แก...” คงจื่ออินจงใจมองชำเลืองมองอาหยันน้อยพลางพูด “ลูกฉันก็น่าจะอายุเท่า ๆ กับลูกเธอ ถ้าเขายังอยู่” “คงจื่ออิน หุบปาก!” โจวเชียนหยุนพูด เธอรู้ว่าคงจื่ออินจงใจพูดแบบนั้นต่อหน้าอาหยันน้อย เด็กไม่ควรเข้ามายุ่งกับเรื่องบาดหมางของพวกผู้ใหญ่! “เธอรู้สึกผิดเหรอ? ไม่อย่างนั้นทำไมต้องโกรธด้วยล่ะ?” คงจื่ออินหัวเราะเบา ๆ ขณะลุกขึ้นและเดินมาหาอาหยันน้อยช้า ๆ “รู้อะไรไหม? ฉันคบกับพ่อหนู แต่แม่หนูอิจฉาที่เขาชอบฉัน เพราะแบบนั้นแม่เธอหนูทำร้ายฉันกับลูกในท้อง คิดดูสิ แม่หนูฆ่าเด็กคนหนึ่งที่น่าจะอายุเท่ากับหนูในตอนนี้ไปนะ!” คงจื่ออินพูดคำพูดร้ายกาจพวกนั้นด้วยรอยยิ้ม! ในฐานะที่โตกว่าวัยอาหยันน้อยย่อมเข้าใจในสิ่งที่คงจื่ออินพูด แต่เขาไม่มีทางเชื่อคำพูดของเธอ “ไม่ แม่ผมไม่ได้ทำ! แม่บอกว่าไม่เคยทำร้ายใคร!” เจ้าตัวน้อยตะโกนออกมาเสียงดัง “แม่ห