บทที่ 231

เมื่อเขาพูดจบประโยคริมฝีปากของเขาก็เคลื่อนเข้ามาใกล้เธอจนเกือบชิดกับริมฝีปากของเธอ ใบหน้าของหลิง อี้หราน เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างช่วยไม่ได้ “อย่า... ” เธอพูดอย่างลุกลี้ลุกลน เขาหยุดชั่วคราวขณะที่สายตาของเขาจับจ้องไปที่เธอ “งั้นพี่ก็ควรจะบอกผมว่าพี่รู้จักเขาได้ยังไง” “มันเป็นเพราะมีคนขโมยสร้อยข้อมือของเขาไปครั้งหนึ่งขโมยมันวิ่งชนเข้ามาที่ฉันและมันก็ตกลงไปในกระเป๋าเสื้อของฉัน เขาต้องการที่จะเอามันคืนและนั่นคือสิ่งที่ฉันรู้จักเขา” หลิง อี้หราน พูดอย่างรีบร้อน “อย่างนั้นเหรอ?” เขาพึมพำ “แล้วเจอกันกี่ครั้งแล้ว?” เธอไม่เคยนับจำนวนครั้งที่เธอได้พบกับกู้ ลี่เฉิน! อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่ใกล้เข้ามาของอี้ จิ่นหลี หลิง อี้หราน ก็นับพวกมันในหัวของเธออย่างรวดเร็วและพูดว่า "สี่... สี่ครั้ง ครั้งหนึ่งคือตอนที่เขาบอกว่าเขาอยากจะขอบคุณฉันสำหรับสร้อยข้อมือโดยเชิญฉันไปทานอาหารอีกครั้ง ครั้งหนึ่งที่นอกเมือง และมีโอกาสพบกันอีกครั้งที่โรงพยาบาล คุณยายของฉันเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล และล่าสุดอยู่ที่กองถ่ายซึ่งฉันเป็นตัวประกอบ” ดวงตาของเขาเปล่งประกาย เขารู้จักลี่เฉิน ถ้าลี่เฉินต้องการขอบคุณเธอส