บทที่ 311

ชิน เหลียนอี กระพริบตา อะไรกัน... เขาจะไม่ให้โทรศัพท์เธอคืนเหรอ? “ฉันต้องให้เงินคุณไหม?” ชิน เหลียนอี รู้สึกโง่ที่ถามออกไปแบบนั้น ด้วยสถานะของเขา เขาจะสนใจเรื่องเงินเหรอ? แน่นอนว่าเขายิ้มเยาะและมองเธอราวกับเป็นคนโง่ “แล้วคุณต้องการอะไร?” เธอถามก่อนหายใจเข้าลึก ๆ ถ้าเธอไม่ได้เสี่ยงทำอะไรเลย เธอก็อยากลองเสี่ยงทำทุกอย่างดูสักครั้ง เธอเดาว่าเขากำลังใช้โทรศัพท์ของเธอเพื่อระบายความโกรธที่มีต่อเธอเมื่อสามปีก่อน เธอจะปล่อยให้เขาระบายความโกรธออกมา “ตลอดสามปีคุณได้คบกับใครไหม?” เขาถาม เธอส่ายหัวอย่างสงสัยว่าทำไมเขาถึงถามแบบนี้ “แล้วคุณเคยชอบใครหรือเปล่า?” เขาถามขึ้นอีกครั้ง มีหลายครั้งเลยล่ะ ถ้าเธอนับคนดังที่เธอชอบด้วยสิบนิ้วมือของเธอ มันคงไม่เพียงพอ เมื่อหันหน้าไปหาใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกของเขา เธอกลับส่ายหัวอีกครั้งด้วยสัญชาตญาณ “พูดแบบนี้ เหมือนคุณจะมีความสุขกับแฟนอย่างผมใช่ไหม?” เขากล่าวเสริมอย่างไม่เป็นทางการ เธอแทบจะสำลักน้ำลาย นั่นเป็นเรื่องที่เธอเคยพูดเมื่อเธอยังเป็นเด็กและเป็นเรื่องที่โง่เขลา! ตามที่เคยคุยกับอี้หราน เขาเป็นเป็นประธานของ ไป๋ เฟิง กรุ๊ป คนที่ดูแลตระกูลไป๋ ไม่ใช