บทที่ 312

ใบหน้าแดงก่ำของชิน เหลียนอี เปลี่ยนเป็นซีดเผือก ริมฝีปากของเธอสั่น และกล่าวออกมาว่า “ฉันขอโทษ” เธอเป็นคนพูดคำเหล่านั้นและเธอเองที่เป็นคนไม่ได้ทำตามสัญญา “คุณทำให้ผมผิดหวัง” เขากล่าว ภายในรถตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่านานแค่ไหนจนกระทั่งรถหยุด ชิน เหลียนอี เดินตามไป๋ ทิงซิน ออกจากรถและพบว่ามันเป็นคฤหาสน์หลังเดียวกันกับเมื่อวานที่เขาพาเธอมา ชิน เหลียนอี หยุดไม่ได้ที่จะหยุดดูลาดเลาเมื่อคิดได้ว่าเธอถูกขังอยู่ในนั้นในคือที่ผ่านมา “ทำไม คุณกลัวที่จะเข้าไปเหรอ?” ไป๋ ทิงซิน หันหน้ากลับไปมองชิน เหลียนอี เธอขบที่มุมปากเพื่อฝืนยิ้มออกมา “เราคุยกันข้างนอกก็ได้นี่ มันมีค่าเท่ากันแหละ” ไป๋ ทิงซินยิ้มมุมปากและกล่าวว่า “ชิน เหลียนอี ผมมีหลายวิธีที่จะทำให้คุณอยู่ที่นี่ และผมรับประกันเลยว่าครั้งนี้มันไม่ง่ายที่อี้ จิ่นหลี จะมาช่วยคุณ” ชิน เหลียนอี ตกตะลึง เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกัดฟัน ใครสนล่ะ? ถ้าเขาจะทำร้ายเธอ ด้วยสถานะของเธอในตอนนี้ ยังไงเธอก็หยุดเขาไม่ได้ ชิน เหลียนอี ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวด้วยท่าทีกระฉับกระเฉง ไป๋ ทิงซิน ยิ้มบางและก้าวไปข้างหน้า ขณะที่สองคนก้าวเข้ามาในคฤหา