บทที่ 396

หัวใจของหลิง อี้หราน ระเบิดออกมาด้วยความรู้สึกที่เรียกว่าความสุข กลับกลายเป็นว่าความไว้วางใจของเขา ทำให้เธอมีความสุขมาก อี้ จิ่นหลี จ้องไปที่ผู้หญิงตรงหน้าขณะที่เขายังคงพึมพำต่อไป “เชื่อผมสิ ถ้าผมได้เจอพี่เร็วกว่านี้ และถ้าผมรู้ว่าผมจะรักพี่มาก ผมจะไม่ปล่อยให้พี่ต้องทนทุกข์ทรมานขนาดนั้นเลย” หลิง อี้หราน ตกตะลึง เขากำลังบอกความจริงที่ว่าคนเหล่านั้นทำร้ายเธอตอนที่เธออยู่ในคุก เพื่อต้องการเอาใจเขาใช่ไหม? “ฉันเชื่อ” หลิง อี้หราน ตอบด้วยเสียงกระซิบ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขา บางทีมันอาจถึงเวลาแล้วที่ต้องปล่อยไป เนื่องจากเธออยากจะเข้ากันได้กับเขา เธอจึงควรปล่อยวางความกลัว เมื่อเวลาอาหารได้จบลงไป คนรับใช้ก็ทำความสะอาดโต๊ะอาหาร ดูเหมือนว่าหลิง อี้หราน จะคิดอะไรบางอย่างได้ “คุณรู้จักผู้เชี่ยวชาญด้านประสาทหูเทียมไหม?” “พี่ถามทำไม?” อี้ จิ่นหลี ถาม “ก็ลูกของพี่โจวน่ะ อาหยันน้อย อาจต้องการประสาทหูเทียมในสักวันหนึ่ง ฉันแค่สงสัยว่าเราจะหาผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนี้ให้อาหยันน้อยได้ไหม และ... แม้ว่าพี่โจวจะจ่ายได้แค่ค่าประสาทหูเทียมราคาถูก ๆ ในตอนนี้ แต่มันจะเป็นไปได้ไหมที่เราจะหาประสาทหูเท