บทที่ 714

หลิง อี้หรานตกอยู่ในภวังค์เมื่อกู้ ลี่เฉินเดินมาอยู่ข้างหน้าเธอ “ทำไมถึงมองผมแบบนั้นล่ะ?” น้ำเสียงเย็นชาของเขาดังก้องในหูของเธอ “อะไรนะ?” จู่ ๆ เธอก็กลับมารู้สึกตัว “เหมือนกับคุณกำลังมองหาบางอย่างในตัวผม” เขาโน้มตัวไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้ดวงตาของเธอมากขึ้น “ผมนึกว่าคุณสนใจแต่อี้ จิ่นหลีเท่านั้น ทำไมคุณถึงสนใจในตัวผมล่ะ?” เธอก้าวถอยหลังพยายามหลีกเลี่ยงเขาโดยไม่รู้ตัว เนื่องจากส้นสูงที่สูงและชุดที่เป็นอุปสรรค ทำให้เธอเกือบสะดุดล้มลงจากการก้าวถอยหลัง เธอทำได้เพียงแค่เอื้อมมือออกไปและคว้าอะไรบางอย่างโดยสัญชาตญาณ! ฟุบ! มือของเธอจับอีกมือหนึ่งไว้ ราวกับว่าเธอเป็นคนที่กำลังจะตกลงมาจากหน้าผาและในที่สุดก็มีโอกาสรอด เธอกำมือของอีกคนแน่น แขนของเขาโอบรอบเอวเธอเอาไว้และป้องกันไม่ให้เธอล้มลง “คุณเป็นอะไรไหม?” เธอได้ยินเสียงของกู้ ลี่เฉิน หลิง อี้หรานยืนขึ้นด้วยความตกใจ เธอหอบและจ้องมองดูมือของเธอ เธอกำลังจับมือของกู้ ลี่เฉิน เธอกำมือของเขาแน่น! นี่เป็นวิธีที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จับมือเด็กชายเอาไว้ในความฝันของเธอ หัวของเธอ... ปวดอีกแล้ว! ราวกับเข็มทิ่มแทงที่ศีรษะขอ