บทที่ 715

แต่กู้ ลี่เฉินกลับไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไร สิ่งเดียวที่เขาสนใจคือเธอ “หลิง อี้หราน ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล” เขาพูด ‘ไปกันเถอะ? ไม่ ฉันปล่อยไปไม่ได้เพราะ...’ “ฉัน... ฉันจะไม่ปล่อย ฉัน... ฉันจะพานายขึ้นไปที่นั่น นายต้องจับฉันไว้...” หลิง อี้หรานพูดคำเหล่านี้ออกมาโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่เธอยังคงปวดหัว เมื่อกู้ ลี่เฉินได้ยินคำพูดเหล่านั้น ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อในทันที แม้กระทั้งหยุดหายใจ ‘คำพูดนี้... คำพูดพวกนี้...’ ดวงตาของนกฟีนิกซ์สีเข้มของเขาจ้องมองคนตรงหน้าและใบหน้าของเขาขยับเข้าใกล้เธอมากขึ้น ขณะที่เขาพยายามฟังเสียงพึมพำที่คลุมเครือที่ออกมาจากปากของเธอ ‘ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น? ‘เธอ’ เท่านั้นที่จะรู้เรื่องนี้!’ ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น “ลี่เฉิน นายพยายามทำอะไรกับคู่หมั้นของฉัน?” วินาทีต่อมา ร่างของหลิง อี้หรานก็ถูกดึงเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของชายอีกคนหนึ่ง แต่มือของเธอยังคงจับมือของกู้ ลี่เฉินไว้แน่น เธอไม่ยอมปล่อย อี้ จิ่นหลีจ้องมองมือที่กำแน่นของเธออย่างเศร้าโศก จากนั้นเขามองลงไปที่ใบหน้าที่ซีดเซียวและเจ็บปวดของหลิง อี้หราน “อี้หราน เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?” สีหน้าเขาเปลี่ยนเป