บทที่ 816

ริมฝีปากบางของเขาประกบกันเป็นเส้นตรงและจ้องมองดูเธออย่างเงียบ ๆ “จิน ฉัน... ไม่อยากคิดถึงคุณอีกแล้ว ต่อจากนี้ไปฉันจะไม่คิดถึงคุณอีก…” เธอยังคงพึมพำ ราวกับว่าเธอกำลังพูดคำที่ฝังอยู่ในใจของเธอผ่านสภาพที่เมามาย “กลายเป็นว่า… มันง่ายมากสำหรับคุณที่จะเลิกรักใครสักคน” “บอกมา ว่าใครกัน… เอ่อ… ที่เป็นคนทรยศอีกคน?” “ฉันควรจะขอบคุณ… สำหรับเรื่องในวันนี้ ขอบคุณที่ช่วยเหลือฉัน… และจ่ายค่าอาหารให้ฉัน… แต่… ฉัน… ฉันไม่มีอะไรจะตอบแทนคุณ…” "ไม่สิ ฉัน... ฉันจะตอบแทนคุณ... และนั่นคือ... เพื่อการเอาตัวรอด ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ใช่... ไม่ใช่คนที่คอยกวนใจคนอื่น..." เธอพูดพล่ามโดยไม่รู้ว่าทุกคำพูดของเธอนั้นมันทิ่มแทงหัวใจของเขา เขารู้สึกไม่สบายใจและแน่นในอก ‘เราเลิกกันแล้ว และฉันก็จะไม่รักเธออีกต่อไป แต่ทำไม... เธอยังควบคุมอารมณ์ทั้งหมดของฉันได้อีก?’ คำพูดและรอยยิ้มโง่เขลาของเธอยังคงทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด “พอได้แล้ว หยุด!” ริมฝีปากบางของเขาโพล่งออกมาด้วยความยากลำบาก “จิน ให้… ให้ฉันพูดให้จบ ครั้ง… สุดท้าย…” เธอพึมพำ เขย่งปลายเท้ายกตัวขึ้นมา จากนั้นริมฝีปากของเธอก็กดลงบนริมฝีปากบางของเขา จูบเขาอย่างอ่