บทที่ 991

ความเจ็บปวดค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาหาเธออย่างเชื่องช้า เธอเห็นเพียงเขาจับมือของเธอไว้ทันทีที่เธอลืมข้าขึ้นมา ดูเขามองมาที่มือของเธอ ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เจ็บไหม?” เธอรู้สึกถึงความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย น้ำตาค่อย ๆ เอ่อล้นออกมาจากดวงตาใส ๆ เขาทำให้เธอเข้าใจว่าเขาห่วงใยเธอมากแค่ไหน แต่จริง ๆ แล้ว เขากลับละทิ้งเธออย่างง่ายดาย! “อี้ จิ่นหลี อย่าจูบฉันถ้าคุณไม่ได้รักฉัน อย่าถามฉันว่ามือข้างที่ตบหน้าคุณนั้นเจ็บไหม เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง!” เธอจ้องมองเขาอย่างเหลืออด ก่อนจะสะบัดมือออกจากข้อมือของเขา ผมยาวของเธอดูยุ่งเหยิง ขณะที่ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ดวงตารูปอัลมอนด์สีดำสนิทคู่นี้ปรากฏให้เห็นถึงความไม่ยินยอมต่อการกระทำของเขา ใบหน้าของอี้ จิ่นหลีเผยให้เห็นสีซีดเซียวทันทีที่ความรู้สึกแย่ ๆ พุ่งเข้ามาหาเขา เขาเอามือปิดปากและลุกจากเตียง เดินโซซัดโซเซไปห้องน้ำ หลิง อี้หรานได้ยินเสียงอาเจียนในห้องน้ำในวินาทีถัดมา ‘เขาคงเมามากจนอ้วกออกมาแบบนั้น อย่างน้อยเขาก็คงจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง!’ หลิง อี้หรานลุกจากเตียงและมองดูมือข้างขวา ความเจ็บปวดจากก่อนหน้านั้นยังคงเหลืออยู่บนฝ่ามือของเธ