Kabanata 306

Huminga ako nang malalim at nagsabing, “Nilinaw ko na ang sarili ko, Jessica. Dahil lang masaya kang maging kabit at mang-akit ng mga lalaking may asawa, hindi ibig sabihin nito ay ganun rin ang lahat. Naiintindihan mo?” Naipon ang mga luha sa mata ni Jessica. Nang makita ko siyang ganyan, naalala ko ang sandaling umuwi ako pagkatapos kong makunan. Siya at ang pamilya niya ang nanakit sa'kin. Ngunit para bang kasalanan ko ang lahat dahil nagpanggap siyang kaawa-awa. Huminga ako ulit nang malalim. Nang may matamis at halos inosenteng boses, nagsalita si Jessica, “Hindi ba sabi ng lahat mabait ka at madaling kausapin? Bakit napakalapit mo sa'kin? Hindi kaya pagpapanggap ka lang? Pagpapanggap lang ba ang lahat ng ito, at masungit ka talaga?” Hindi ako sumagot sa akusasyon niya. Sa halip, sabi ko, “Kung talagang masama ako kagaya ng sabi mo, dapat wala ka na ngayon. Sa tingin mo ba talaga ako ang problem dito?” Tinitigan ako ni Jessica, halatang nabigla siya sa sagot ko. Nagdagdag