Kabanata 89

Walang sinabi si Logan. Patuloy lang siyang pinipisil ang aking leeg gamit ang kanyang mga bihasang kamay. Kailangan kong aminin na epektibo ang kanyang masahe. Ang tensyon sa aking leeg ay nagsimulang humupa sa bawat maingat na pisil. "Um… hindi mo na kailangang magpatuloy. Ayos na ngayon," bulong ko, halos hindi marinig. Gayunpaman, hindi niya ako narinig. Nakatuon at determinado, ipinagpatuloy ni Logan ang kanyang mabagal at maingat na mga galaw. Napansin kong napapatingin ako sa mga aninong nahahagis sa dingding. Ang kanyang profile ay labis na kaakit-akit. Ang sikat ng araw ay tumama sa kanyang mukha, nag-iwan ng malambot na anino sa pader, matalim at malinis, parang isang likhang sining. Pati ang mga ligaw na hibla ng kanyang buhok ay nahulog sa perpektong arko. Bahagyang inangat ko ang aking ulo, pinapanood habang ang anino ng aking sariling mukha ay humihimlay sa ilalim ng kanyang baba. Ang larawang nasa harap ko ay tila mapayapa, halos perpekto. Uminit ang aking puso, may