Kabanata 172

Nang tapusin ni Andrew ang kanyang mga salita, nakita kong mamasa-masa ang mga mata ni Eleanor, na para bang nagdusa siya ng matinding hinaing at hindi makonsuwelo. Bigla niyang tinikop nang mahigpit ang kanyang mga labi at tila nakapagpasiya na. Hindi na ako naglakas-loob na tanungin pa si Andrew. Sa halip, patuloy siyang nagbabalatak, “Caroline, dapat nating bayaran ang utang natin kay Quincy.” Patuloy kong tinanong, “Paano naman ‘yong utang mo kay Eleanor?” Walang imik si Andrew. Biglang nawala sa pagtitimpi si Andrew. “Wala ka nang pakialam do’n.” Tila nasaktan siya, galit na binababa ang phone. Inilayo ko ang phone at sinabi, “Pasensya na. Kakausapin ko siya mamaya.” Biglang naging matatag ang tono ni Eleanor. “Okay lang. Kaya ko naman ang sarili ko. Tatanggihan ko siya! Walang kinalaman sa akin si Quincy. Hindi ko ibibigay ang aking bato sa estranghero. Hindi ako ganoon kabait. Mas makasarili ako kaysa sa inaakala ninyo.” Hindi ko alam kung gaano katotoo ang huling bahagi ng kany