Kabanata 173

Tumigil siya, pagkatapos ay sinabi niya, “Carol, natatakot lang ako na mawala ka.” Bumangon si Dixon at kinuha ang kamay ko. Mariin kong inalog ang kanya at sinigawan siya. “Huwag ka ngang magpanggap na mahina!” Sinabi ko, na hindi alam kung makakaramdam ng galit o libang, “Hindi ba't natakot rin naman ako dalawang buwan na ang nakakalipas? Sa palagay mo ba nais kong tanggapin ang tulong ni Quincy?” “Alam kong ayaw mo, ngunit may paraan ako para gawin mo ito.” Ipinikit ni Dixon ang kanyang mga mata at sinabing, “Hangga't mabubuhay ka, papagamutin kita kahit na kinakailangan pang patumbahin ka!” Galit na galit ako at sinipa ko siya. “Umalis ka na.” Masama ang pagtitimpi ko. Tuwing naalala ko ang eksenang iyon dalawang buwan na ang nakakaraan sa simbahan, hindi ko mapapatawad si Dixon. “Bakit niya ako sinaktan nang paulit-ulit, at pagkatapos ay lalapit sa’kin upang ipaliwanag ang kanyang sarili? Dapat ko bang bitawan ang aking sama ng loob at patawarin siya? “Hindi, ayoko! “Hindi ko siya