Kabanata 1292

Sumigaw si Stephanie at tumalon palabas ng kanyang bangka, nag-tumbling sa ere at maayos na lumapag sa isa pang maliit na bangkang kahoy. Agad niyang ipinulupot ang magkabilang braso sa anak. “Mom!” Nabigla si Stephanie nang makita niya ang kanyang ina. Limang araw na siyang nakakulong dito, dinadanas kung gaano kakila-kilabot ang sangkatauhan. Sa sandaling iyon, hindi na niya napigilan ang sarili, histeryosong umiiyak sa mga bisig ng kanyang ina. Pagkatapos ay tinuro niya si Alex. “Mom, patayin mo na ang g*gong ito para sa akin!” Umiling si Stephanie. “Soraya, hindi siya mapapatay ni Mom. At saka, hindi ko rin siya dapat patayin. Pinsan mo siya.” “Ano?” Napatili si Soraya na parang tinamaan ng kidlat. ‘Pinsan ko si Alex?’ ‘Pero kanina lang ay ginahasa niya ako!’ ‘Ito… ito…’ ‘Anong gagawin ko? Hindi ba incest iyon?’ ‘Pag ipinagbuntis ko talaga ang anak niya, magkakadeperensya ba ang sanggol dahil magkamag-anak kami?’ Kung malalaman ni Alex ang lahat ng magulo na nangyayari sa loob ng u