บทที่ 2098

“ฉันรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนดีแม้แต่น้อย! แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขากำลังสร้างเครื่องขนส่ง… เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาวางแผนที่จะก่อสงครามกับสำนักสหัสบรรณ? แต่เท่าที่ฉันรู้ สำนักสหัสบรรณกับสำนักวายชนม์ก็สูสีกัน มั่นใจได้เลยว่าเรื่องนี้อาจลงเอยด้วยการที่ทั้งสองฝ่ายต่างประสบกับความสูญเสียอย่างหนัก และต่อให้จะชนะ ก็ได้ไม่คุ้มเสีย” ดไวท์พึมพำ อัลเบี้ยนพยักหน้าเห็นด้วย “นายพูดถูก ต่อให้สำนักทั้งสองเปิดศึกกันจริง ๆ แต่ผลสรุปก็จะไม่มีฝ่ายใดชนะอย่างหมดจด นอกเสียจากว่า…สำนักวายชนม์จะมีแผนการอะไรแอบซ่อนเอาไว้…” โดยทั่วไปแล้ว ทางสำนักทั้งสองแห่งนี้ที่มีความแข็งแกร่งพอกันและจะไม่ทำการเปิดศึกครั้งใหญ่ เว้นแต่ว่าพวกเขาจะมีความขัดแย้งกันในเรื่องที่สำคัญหรือเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์อันใหญ่หลวง เหนือสิ่งอื่นใด การทำเช่นนั้นจะส่งผลให้มีแต่ความสูญเสียกันทั้งสองฝ่าย ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะเป็นผู้ชนะ แต่ก็มีโอกาสมากที่สิ่งที่ได้จะไม่คุ้มกับความสูญเสีย ดังนั้นจึงไม่มีสงครามระหว่างสองสำนักเกิดขึ้นนอกเสียจากจะไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริง ๆ เท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าสงครามคือสิ่งที่สำนักวายชนม์หมายมั่นเอาไว้ มิฉะนั้น เหตุใดพวกเขาถึงพยายามจัดทำเครื่องขนส่งเพื่อพาเหล่าศิษย์มาที่นี่มากมายขนาดนี้ อัลเบี้ยนก้าวไปข้างหน้า มองลงมาที่ดัดลีย์และถามว่า “สำนักวายชนม์วางแผนที่จะทำสงครามกับสำนักสหัสบรรณงั้นหรือ?” ดัดลีย์ส่ายหัว “ผมก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรือไงว่าผมก็เป็นแค่ลิ่วล้อที่ไม่รู้อะไรเลย? ทำไมพวกระดับสูงจะต้องบอกศิษย์ภายนอกธรรมดาด้วยล่ะว่าพวกเขากำลังวางแผนอะไร?” อัลเบี้ยนคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ ดัดลีย์เป็นลิ่วล้ออย่างแท้จริง และไม่มีทางที่เขาจะรู้ข้อมูลที่เป็นความลับใด ๆ เขาจึงได้แต่โทษตัวเองที่ใจร้อนถามอะไรแบบนั้นออกไป “แล้วคำถามที่สองล่ะ?”เฟนด์ถาม ดัดลีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับว่าเขาไม่ต้องการบอก แต่เขารู้ว่าหากเขาไม่ตอบเฟนด์ เขาจะตายในไม่กี่วินาที “คุณจะต้องใช้บัตรผ่านเพื่อออกไป” เฟนด์ยืดตัวขึ้นและถามว่า "แล้วนายมีไหม?" ดัดลีย์ส่ายหน้า “ไม่ใช่ทุกคนที่มีบัตรผ่านเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้น คุณจะสามารถรอดพ้นจากเวทย์ค่ายกลได้ก็ต่อเมื่อคุณได้รับบัตรผ่าน แต่สุดท้ายแล้วคุณก็จะถูกค้นพบอยู่ดี…” เฟนด์ถอนหายใจเบา ๆ และจ้องมองพวกเขาอย่างเสียใจ การได้เห็นสิ่งนี้ไม่ได้ทำให้ดัดลีย์รู้สึกโล่งใจเลยแม้แต่น้อย แต่กลับยิ่งหืดขึ้นคอ เพราะเขาเข้าใจทันทีว่าเฟนด์กำลังคิดอะไรอยู่ กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาไม่ได้พิสูจน์ให้อีกฝ่ายเห็นเลยว่าตัวเองมีประโยชน์มากพอ เพราะเขาไม่มีบัตรผ่าน อยู่กับตัว นรกกำลังเปิดประตูรอเขาอยู่ เขาตัวสั่นและรีบพูดว่า “แต่ผมรู้ว่าโรบินมี ไม่ใช่ทุกคนที่มีบัตรผ่าน แต่มันจะถูกเก็บไว้กับคนสำคัญเผื่อในกรณีฉุกเฉิน โรบินสนิทกับศิษย์อาวุโสในสำนักของเรา เนื่องจากโรบินมักจะประจบประแจงเขาอยู่เสมอ เขาจึงมอบบัตรผ่านให้แก่โรบินซึ่งคุณสามารถไปหามันจากตัวเขาได้ ช่องว่างจะปรากฏขึ้นหากคุณใช้บัตรผ่านนี้ไปกับเวทย์ค่ายกลด้วยวิธีการเฉพาะ จากนั้นคุณจะสามารถออกจากที่นี่ผ่านช่องทางนั้นได้” เฟนด์ขมวดคิ้ว 'มันก็หมายความว่าฉันยังต้องไว้ชีวิตนายต่อไป' เวลาจะบอกได้ว่าดัดลีย์พูดความจริงหรือไม่ เขายังหมอบอยู่ที่พื้น ดัดลีย์คลานเข่าไปข้างหน้าสองก้าวแล้วเอื้อมมือไปคว้ากางเกงของเฟนด์ มือของเขาหลบการเกาะกุมของอีกฝ่ายได้อย่างราบรื่น