บทที่ 2101

คำถามนั้นทำให้ทุกคนชะงัก แท้จริงแล้วสิ่งนั้นไม่ใช่สัตว์ตัวเล็ก ๆ แต่เป็นคนจริง ๆ ซึ่งจงใจทำเสียงกรอบแกรบเพื่อเรียกความสนใจจากพวกเขา ดูจากเสียงก็เห็นได้ชัดว่าเป็นเสียงของคนมีอายุ ถ้าเขาเป็นผู้เพียงผู้ฝึกยุทธทั่วไป เขาอาจจะไม่แข็งแกร่งอะไรนะ แต่ถ้าเขาเป็นผู้ฝึกยุทธจากสำนักวายชนม์เขาย่อมต้องมีพละกำลังมากเป็นพิเศษ กล่าวอีกนัยหนึ่งได้ว่าจะไม่มีใครรอดไปได้นอกจากเฟนด์ ศัตรูจะไม่ถามคำถามแบบนี้กับพวกเขา นอกเสียจากว่า...เขามีเวลาเหลือเฟือ ความคิดทุกแขนงแวบเข้ามาในหัวในขณะที่เขายังคงตื่นตัวอยู่ เขาสบตากับคนอื่น ๆ แล้วเดินไปยังอีกฝั่งของต้นไม้ เขาใช้เวลาเพียงสิบกว่าก้าวก็มองเห็นคนที่อยู่หลังต้นไม้ในที่สุด สิ่งที่ทำให้เฟนด์ประหลาดใจคืออายุของบุคคลนี้ไม่ตรงกับเสียงของเขาเลย เขาดูเหมือนชายอายุสามสิบ หน้าท้องของเขาเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงก่ำ ใบหน้าซีดกว่าปกติ และหายใจโรยริน เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส “คุณเป็นผู้อาวุโสภายในของตำหนักสองกษัตริย์ใช่รึเปล่า?” เฟนด์ถาม เขาถามคำถามนั้นเพราะคนตรงหน้าเขาสวมเสื้อสีน้ำเงินเข้มที่มีดอกบีโกเนียระยิบระยับปักอยู่บนเข็มขัด และใครก็ตามที่มีดอกบีโกเนียอยู่ที่เอวย่อมเป็นผู้อาวุโส ยิ่งกว่านั้น เขาสวมชุดสีน้ำเงินเข้ม และมีเพียงผู้อาวุโสที่เป็นผู้อาวุโสภายในของสำนักเท่านั้นที่มีสิทธิ์สวมเสื้อตัวนอกสีน้ำเงินเข้มเช่นนี้ หลังจากได้ยินคำพูดของเฟนด์คนอื่น ๆ ก็รีบเดินตามไป อัลเบี้ยนเห็นชายคนนั้นพิงต้นไม้ และแววตาของเขาฉายแววประหลาดใจ “คุณคงไม่ใช่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์จากตำหนักสองกษัตริย์ ใช่ไหม?” ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์แปลกใจเล็กน้อยที่อัลเบี้ยนจำเขาได้ เขาหันไปมองเขาและเห็นชายหนุ่มในชุดศิษย์ของสำนักสหัสบรรณ เมื่อเห็นสิ่งนี้ก็ยิ่งทำให้เขาประหลาดใจมากยิ่งขึ้น "เรารู้จักกันหรือ?" อัลเบี้ยนชูกำปั้นขึ้นแสดงความเคารพอย่างตื่นเต้น “หนึ่งปีที่แล้ว ในงานเลี้ยงน้ำชาที่สำนักสหัสบรรณ ผมได้รับเกียรติที่ได้พบคุณ ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์” ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์พยักหน้าเล็กน้อย เขาไปงานเลี้ยงน้ำชาที่จัดโดย สำนักสหัสบรรณเมื่อปีที่แล้ว มีศิษย์มากมายในงานเลี้ยงน้ำชา ศิษย์ที่ไม่ได้มีความโดดเด่นอะไรก็สามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงน้ำชาในครั้งนั้นได้ มีศิษย์ ผู้ดูแลมากมายและไม่แปลกเลยที่เขาจะจำหน้าใครไม่ได้ ดังนั้นเขาคงไม่มีความประทับใจอะไรในการได้พบกับอัลเบี้ยนเลย เฟนด์กระแอมเบา ๆ เขาอายเล็กน้อยที่เขาในฐานะศิษย์ภายนอกของตำหนักสองกษัตริย์ไม่อาจจดจำผู้อาวุโสภายในได้ ฟังดูไร้เหตุผลเสียเหลือเกิน แต่ความจริงก็เป็นเช่นนั้น ยิ่งไปกว่านั้น เขาเพิ่งได้เข้าร่วมกับตำหนักสองกษัตริย์เมื่อไม่นานมานี้เอง เมื่อระบุตัวตนของอีกฝ่ายได้แล้ว แน่นอนว่าอันตรายก็ได้รับการปลดเปลื้องลงแล้ว เฟนด์ก้มลงและดูอาการบาดเจ็บของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ เขาถูกอาวุธมีคมเจาะเข้าที่ช่องท้อง ตอนนี้เขากำลังทำสมาธิ เพื่อปรับลมหายใจ และฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ แต่ถึงอย่างนั้น เขาต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามหรือสี่เดือนถึงจะฟื้นตัวได้อย่างเต็มที่ จากอาการบาดเจ็บระดับนี้ “ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ ผมจะพาคุณออกไปจากที่นี่กับเราด้วย ไม่ต้องกังวล ผมเป็นศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์ แน่นอน เหตุผลที่ผมจำคุณไม่ได้ก็เพราะผมเพิ่งเข้าร่วมในตำหนักได้ไม่นานนี้เอง” เฟนด์กล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่เฟนด์อย่างตั้งใจ มีร่องรอยของความระแวดระวังและความสิ้นหวังในดวงตาของเขา ในที่สุดเขาก็รู้สึกโล่งใจอย่างหมดจด รูปลักษณ์ที่ซับซ้อนนี้ทำให้เฟนด์ตกใจเล็กน้อย 'ทำไมเขาถึงต้องระวังฉันขนาดนี้? ดูคล้ายกับว่าเขาไม่เต็มใจที่จะมากับฉัน ว่ากันตามเหตุและผลแล้ว เขาไม่ควรมีสีหน้าแบบนี้เลย เพราะไม่ว่าอย่างไรฉันก็เป็นศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์ และนอกจากนี้ ระดับการบ่มเพาะของฉันก็ยังอยู่ในขั้นต้นของระดับแรกกำเนิดเท่านั้น ฉันพนันได้เลยว่าเขาคงแข็งแกร่งกว่าฉัน แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บก็ตาม' ก่อนที่เขาจะทันคิด ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์พยักหน้าช้า ๆ “ตอนนี้ฉันได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่สามารถฝ่าวงล้อมของเวทย์ค่ายกลไปได้ ถ้าเธอมีวิธีที่จะฝ่าวงล้อมไปได้ ก็พาฉันไปด้วยแล้วกัน ถ้ากลับไปยังตำหนักได้ฉันจะตอบแทนเธอแน่” (เปลี่ยนจากตำแหน่ง ศิษย์อาวุโสเป็นผู้อาวุโส)