บทที่ 615

ณ สนามบินเกลนเดล เมเดลีนกำลังจูงมือแจ็คสันเดินไปที่ห้องพักเอกเขนกระดับวีไอพีของสนามบิน เอโลอิสและฌอนเดินตามพวกเขาไม่ห่าง พนักงานนำอาหารหน้าตาน่ารับประทานมาบริการพวกเขา แต่ดูเหมือนว่าเมเดลีนจะไม่ค่อยมีความอยากอาหารมากเท่าไหร่นัก ความกระสับกระส่ายหมุนวนอยู่ภายใน ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นมาจากอะไรกันแน่ หลังจากลังเลใจอยู่นาน เอโลอิสก็ลุกขึ้นไปนั่งข้างเมเดลีนก่อนจะกุมมือเธอเอาไว้ “เอวลีน” เธอเรียกชื่อนั้นออกไป ดวงตาเริ่มร้อนผ่าว “ดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะลูก เอวลีน กลับมาเกลนเดลบ้างตอนที่หนูว่างนะ…” เธอหยุดพูดชั่วขณะพลางหันหน้าไปทางฌอน “มาเยี่ยมแม่กับพ่อบ้างนะลูก” เมเดลีนหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาซับน้ำตาเอโลอิส “หนูจะกลับมาค่ะ” เอโลอิสรู้สึกว่าจมูกเธอร้อนผ่าวในขณะที่โอบกอดเมเดลีนเบา ๆ “แม่เสียใจจริง ๆ นะลูก เอวลีน… แม่หวังว่าลูกจะไม่ต้องเจ็บปวดอีกแล้วนะ” เมเดลีนลูบไหล่ของเอโลอิสเบา ๆ พร้อมรอยยิ้ม แต่เธอรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจเมื่อเห็นว่าฌอนเองก็นั่งปาดน้ำตาอยู่ แม้ว่าเธอจะสูญเสียความทรงจำในอดีตไปทั้งหมด แต่ความรู้สึกเจ็บปวดนี้เกินกว่าคำว่าจริงเสียอีก เมื่อขั้นตอนเช็คอินทุกอย่างเรียบร้อย เฟลิเป้เด