Kabanata 957

“Tingnan ang katawan ko? “Tutulungan mo na ba akong… mag-level up ngayon?” Halatang mali ang pagkakaintindi ni Anna. Hindi niya alam na gumagawa lang ng dahilan si Alex para bigyan ng pagkakataon si Darven na makatakas. Kung direktang hiniling niya kay Anna na palihim na palayain si Darven, malamang papayag ito, ngunit mag-iiwan ito ng mabigat na buhol sa puso. Gayunpaman, kung kusang nakatakas si Darven, magiging labas sa sitwasyon si Anna. Tumango si Alex bilang pagsang-ayon. “Oo, kailangan kong magkaroon ng mas malalim na pang-unawa sa katawan mo bago ako makapagbalangkas ng hanay ng mga gagawing plano at iinumin mong gamot upang maayos mong mapabuti ang iyong antas ng cultivation. Kung hindi, magkakaroon ito ng malubhang epekto na maaaring hindi makita sa labas.” Kinagat ni Anna ang matambok niyang mga labi. “Gaano ba kalalim ang pinag-uusapan natin?” “Kung mas malalim, mas mabuti.” “...” May kung anong bagay sa kanya na tila hindi niya kayang bitawan. Kahit anong pilipit niya sa mga salita nito sa kanyang ulo, parang gusto talaga nitong tingnan ang buong katawan niya. Gusto lang nitong maghubad siya, hindi ba? Tunay na hamak! Alam niyang iniligtas nito ang kanyang buhay, kaya hindi niya matatakasan ang sakunang ito. Buweno, mas mabuting tanggapin na lang ang kapalaran, kung gayon! Pagkatapos ng ilang pagpupumilit, nakarating sila sa hiwalay na kwarto. Tahimik siyang sinulyapan ni Anna. Hindi niya inaasahang magiging ganito yung tibok ng puso niya, at agad niyang sinimulan na hubarin ang lahat hanggang sa ang kanyang mga sandata na lamang ang natira. Wala sa katawan ni Anna ang mga saloobin ni Alex. Sa halip ay iniisip niya ang sinabi ni Darven— May gumagamit sa Divine Constabulary para makuha ang susi para sa kanilang mga personal na layunin. Ano ba kasi sa mundo ang nabubuksan ng susing iyon? At higit sa lahat, sinong nag-utos? Si Sky Melvis? Imposible. Minsan niyang narinig kay Anna na itinago ng mga nakatataas ang kasong ito, at si Sky lang ang tumanggap ng naturang kaso. Ni hindi nila alam na ang hinahanap nilang kayamanan ay isang susi pala. Kung si Darven ay inihatid palabas at papunta sa mga kamay ng taong iyon sa mga nakatataas, malamang na malalantad sina William at Susan sa kanyang pag-amin. Mula sa pananaw ng Divine Constabulary, na pinuntirya si Darven, tila hindi nila alam na ang taong nanguna sa ekspedisyon sa sinaunang libingan ay ang kanyang ama. Higit sa lahat, gaano karaming impormasyon ang meron ang taong iyon? ‘Mukhang kailangan kong mag-ingat sa Divine Constabulary. ‘Kinakailangang maging alerto.’ Habang iniisip niya iyon, narinig niya ang nahihiyang boses ni Anna na nagtanong, “Ayos na ba ‘to?” Alin yung maayos? Lumingon siya at natulala. Napakagandang babae, nakatayo lang sa harapan niya. Nakatayo sa harap niya ngayon, parang mas karapat-dapat na magkaroon siya ng nosebleed ngayon kaysa sa unang pagkakataon na nadatnan niya ito noong nagmamaneho ito ng kotse nang naka-bikini. Niyakap nito ang magkabilang braso, at wala man lang nakatakip sa harapan nito. Bubulagin na ng maganda at kaakit-akit na katawan ang kanyang naninigas at may karanasang mga mata. “Naiinitan ka ba?” Tuliro si Alex. Nang makita niya ang pagkukunwari nitong inosente at dalisay, inilibot niya ang kanyang magagandang mata at itinaas ang kanyang paa upang sipain nang bahagya ang binti nito. Bumuntong hininga siya at sinabing, “Bakit ka nagpapanggap? Hindi ba gusto mo lang namang maghubad ako? Sana sinabi mo na lang kaagad. Pakiramdam ko tuloy hipokrito ka ngayon.” Pagkasabi niyon, umikot siya, nagmumukhang mapagmataas na sisne. “Ano, sapat na ba ito? Gusto mo ba humiga ako?” Umiling si Alex. “Kailangan ko lang kunin ang pulso mo.” Nanlaki ang mga mata ni Anna, mukhang nakakatawang malapad at bilog ang mga ito. “Hinubad ko na pati pantalon ko, tapos ngayon sasabihin mo sa akin na kailangan mo lang kunin ang pulso ko?! “Kung gayon... Kung gayon, ano bang dapat gagawin mo?!” “Kunin yung pulso mo!” Nagmamadaling isinuot ulit ni Anna ang lahat, nagngangalit ang kanyang mga ngipin. Pinagmasdan niya si Alex na kinukuha lang ang kanyang pulso na may masakit na tingin sa kanyang mukha, at nagawa iyon nang napakabilis. Bigla niyang naramdaman na inilantad niya ang kanyang sarili para sa wala. Nagreklamo siya sa loob-loob, ‘Kung kailangan mo lang kunin yung pulso ko, bakit mo ako dinala sa maliit at madilim na kwarto?’ Agh—