บทที่ 474

เมื่อเห็นอาหารเช้าที่ฌอนทำไว้ให้เธอก่อนหน้านี้ทำให้เธอรู้สึกหิวขึ้นมา เธอจึงขับรถไปทานอาหารที่คาเฟ่ เธอรู้มาจากเฟรยาว่าอาหารเช้าที่คาเฟ่ที่นี่ทีรสชาติไม่เลว ทว่าขณะที่เธอเพิ่งเริ่มรับประทานอาหารหลังจากที่เธอสั่งอาหารเช้ามา เมลานี่และชาร์ลีก็เดินจับมือกันเข้ามาในคาเฟ่ ผู้จัดการคาเฟ่เดินตามทั้งสองคนเข้ามาด้วยความเอาใจใส่ “คุณชายแคมโปส คุณยูล พวกคุณมากันตั้งแต่เช้าเลย ยังมีที่นั่งว่างอยู่ คุณอยากนั่งที่ตรงไหนดี?” เมลานี่มองไปรอบ ๆ และจ้องมองที่แคทเธอรีน ดวงตาของเธอเป็นประกาย เธอดึงชาร์ลีและเดินไปหาทันที “โอ้ นี่ภรรยาของคุณชายฮิลล์คนโตไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงมาทานอาหารเช้าอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ? คุณชายฮิลล์ที่เธอรักนักรักหนาไปไหนซะล่ะ?” เมลานี่มองไปรอบ ๆ แคทเธอรีนขมวดคิ้ว เธอกำลังทานอาหารเช้าอร่อย ๆ แต่พวกเขาก็เข้ามาวุ่นวายจนตอนนี้เธอเริ่มรำคาญขึ้นมาแล้ว ผู้จัดการคาเฟ่รู้สึกตกใจ “คุณผู้หญิงฮิลล์ สำหรับการต้อนรับที่ไม่ดี ผม...” “ไม่เป็นไรหรอก คุณคาเมรอน” ชาร์ลียิ้มอย่างมีเลศนัย “ผมเดาว่าในไม่ช้านี้เธอกำลังจะไม่ได้เป็นคุณผู้หญิงฮิลล์อีกต่อไปแล้ว เท่าที่ผมรู้มา คุณโจนส์ถูกคุณชายฮิลล์คนโ